Mózgowe porażenie dziecięce jest chorobą znaną od początku ludzkości

Mózgowe porażenie dziecięce jest chorobą znaną od początku ludzkości, opisywaną już w papirusach staroegipskich a szerzej przez Hipokratesa. Cesarz rzymski, Klaudiusz prawdopodobnie też chorował na MPDz. Jednak dopiero w XIX wieku pojawiły się pierwsze publikacje, które powiązały niedowład kończyn i inne objawy MPDz jako efekt uszkodzeń mózgu. Angielski lekarz John William Little (1810-1894) był pierwszą osobą, która szeroko opisała mózgowe porażenie dziecięce. Dlatego też czasem diplegię spastyczną określa się nazwą choroby Little`a.

Pionierem w leczeniu chirurgicznym MPDz był ortopeda Winthrop Phelps z USA. Opracował on szereg metod operacyjnych, które miały na celu zmniejszenie spastyczności mięśni.

Pisząc o historii badań nad mózgowym porażeniem dziecięcym nie można nie wspomnieć o Robercie Palisano. W 1997 roku opublikował on najlepszą do tej pory skalę oceny funkcjonalnej pacjentów: Gross Motor Function Classification System GMFCS.

Chociaż mózgowe porażenie dziecięce jest chorobą znaną od wieków, nadal jest najczęstszą przyczyną niepełnosprawności wśród populacji dziecięcej w krajach rozwiniętych. Historycznie częstość występowania  CP oceniało się na 1,5-2,5 przypadków na 1000 żywych urodzeń. Niemniej jednak wraz z poprawą opieki nad wcześniakami i możliwości wczesnych resuscytacji częstość występowania CP wzrosła do 3 przypadków na 1000 żywych urodzeń. Charakteryzuje się występowaniem niepostępującego uszkodzenia neurologicznego z towarzyszącymi, postępującymi zaburzeniami układu ruchu. Najczęściej występującą w tej grupie jest deformacja końska stopy, a zaraz na drugim miejscu plasuje się niestabilność  biodra. Więcej na temat w zakładce: Objawy i leczenie